zaterdag 23 mei 2009

Aanvragers van echtscheidingen

Over de rol van mannen en vrouwen als instandhouders van gezin en samenleving bestaan cijfers die een werkelijkheid laten zien waarover je in de media weinig hoort. Bovendien, vanaf het moment dat Kindindeknel de cijfers noemt in voordrachten en publicaties, heeft het Cbs de vraagstelling aangepast en wat je daarvan ook zeggen kunt, het is duidelijk: Vanouds is met name de vrouw degene die een scheidingsprocedure begint.

Wanneer een echtscheiding door éen van beiden wordt aangevraagd bij de rechtbank, is het bijna driemaal vaker de vrouw. Overigens is in de tabel te lezen dat in toenemende mate de scheiding door beiden wordt gewenst:

	Verzoekende partij
Periode	% Man	% Vrouw	% Beiden
1993	22,5	62,3	15,2
1994	19,2	60,1	20,7
1995	20,2	55,5	24,2
1996	18,1	51,0	30,9
1997	15,4	43,7	40,9
1999	14,1	37,6	48,4
2001	12,0	33,6	54,3
2003	13,9	33,9	52,1
2005	12,4	33,8	53,9
2007	10,9	29,1	60,1
Gegevens: Centraal buro voor de statistiek

Polygamie ontmaskerd als ongelukkig perspectief

Lusten en lasten zijn in polygame relaties ongelijk verdeeld en bovendien is voor de bedrijvers niet te doen om aan alle partners voldoende tijd en aandacht te geven. De vaders kennen hun kinderen niet of nauwelijks en worden desalnietemin geacht op te draaien voor materieël onderhoud. Polygamie en alleenstaand ouderschap zijn dan ook van hetzelfde laken een pak. Over het algemeen leidt dit tot depressieve vaders die minder productief zijn in hun werk en bovendien hun vaderlijke taak van het grootbrengen van hun kinderen niet of nauwelijks vervullen.

Het onderhouden van meerdere hartelijke vriendschappen -zowel met mannen als vrouwen- is van belang voor presteren in werksituaties. Des te warmer een vriendschap is, des te vaker ligt seksualiteit op de loer en is het een kunst en kunde om monogaam te blijven. Een huwelijk waarin de ene partner aan de ander niet toestaat vriendschappen met derden te onderhouden werkt als een keurslijf, belemmerend. Tolerantie binnen het huwelijk helpt beide partners een actief en communicatief leven te leiden. In frankrijk rust op scheiden een groter taboe dan in nederland, echter vreemdgaan van huwelijkspartners is méer bespreekbaar.

Wanneer polygamie jarenlang aanhoudt geeft dit onderontwikkeling en leidt tot armoede. Her en der in de wereld waar polygamie gangbaar is, zien we dat economie achterblijft. Polygamie is daarom af te raden in de periode van het leven waarin kinderen deel uitmaken van het huishouden. Frits Bolkestein heeft gelijk waar hij stelt dat de westerse beschaving polygamie afwijst. In westerse samenlevingen wordt polygamie in landen als afrika en azië betiteld als veelwijverij. In dergelijke landen zijn ongeveer evenveel mannen die een relatie hebben (gehad) als vrouwen. Wanneer mannen relaties hebben met meerdere vrouwen dan staat daar tegen over dat vrouwen relaties hebben met meerdere mannen, anders klópt een rekensom niet. Om die reden alléen al kun je met evenveel recht polygamie gelijkstellen met nimfomanie.

Mevrouw Ronit Palache van de Elsevier redactie doet een poging om polygamie (het hebben van relaties met meerdere mannen) goed te praten. Het huwen van een man met meerdere vrouwen ervaart zij als discriminatie en een onvriendelijke cultuur, toch is zij van mening dat niets het geluk van een vrouw in de weg mag staan wanneer ze gek is op meerdere mannen. Palache meet kennelijk met twee maten en dat zou volgens haar tegemoet komen aan belangijke individuele keuzevrijheid. Ze vindt dat de overheid per wet meerdere huwelijken tegelijkertijd voor een vrouw mogelijk moet maken:

Lees verder…

• Traditionele en uitgebluste professionals en overheids-instellingen zijn onvoldoende voorbereid op klimaatverandering. Traditionele huwelijksverbanden vertonen kenmerken van vutloosheid, gebrek aan liefde en zelfs huiselijk geweld. Nieuwe omgangsvormen zijn nodig vanwege het grootbrengen van kinderen door ouders die actief en communicatief in het leven staan: seriële monogamie en de opwarming van de aarde.
• De aardbeving is een humanitaire ramp echter familie cultuur en internationale grootmachten zaten voortdúrend niet mee. Haïti is de énige voormalige kolonie waar de slaven succesvol in opstand zijn gekomen, ooit een prestatie van de eerste orde. Hoogtepunt was de overname van het bestuur van de fransen aan het begin van de 19e eeuw. Gevolgen van fransen overgenomen polygamie lieten zich lang en breed vòor de aardbeving gevoelen: (1) vaders raakten verstoten uit de kring (2) het opvoedingsmilieu verarmde (3) kinderen leerden verminderd presteren.

Labels: Wetenschap