maandag 4 mei 2009

Piraten van nix

Van: Bert Kerkhof
Onderwerp: Viering van koninginnedag en 1 mei

Dames en heren,

Donderdag 30 april om 21:45 is bericht ontvangen van de Pvda. De provinciale Pvda viering van 1 mei in het Verenigingsgebouw in Veenhuizen ging niet door. Pas om 23:19 zegde landelijke voorzitter Lilianne Ploumen alle 1 mei vieringen af. Conclusie is dat het gewest Drenthe bij de landelijke afzegging leidend was.

Genoten heb ik van het Koninginnedag-feest in Assen op het Koopmansplein. De dans was een lust voor het oog, een hoogtepunt was de Malu Dance Company. Daarna door naar de Markt, een drukke gezelligheid op de terrassen. Terug naar huis stuit je op de metalen rolluiken in de buurt van de C&A en de afsluiting van het Forum. Die bemoeilijken de tocht naar de parkeerplaatsen.

Bij de woning in de omgeving van Assen werd ik bijna van de sokken gereden door een zwarte personenauto en mijn buurman kreeg krassen op zijn rode auto. Ernstige laster en smaad doen de ronde (zie hieronder) en de bevolking van de gemeente Noordenveld is diep verdeeld. De 1 mei viering in Veenhuizen zou gaan over de werkgelegenheid in het Midden- en Kleinbedrijf in europees perspectief. Naar mijn mening dient het doorgaan van deze bijeenkomst een belang in verband met de economische crisis

Het is te begrijpen dat de middenstand op de dag van de gebeurtenissen in Apeldoorn de winkel veilig wil houden. Maar ik wil vragen of dan tenminste op overige dagen van het jaar, de rolluiken en het Forum open kunnen blijven. Zodat je beladen met boodschappen een korte weg naar de auto kunt vinden.

Aangifte systematiek onttrekking ouderlijke macht Roden

Een case-studie

Op vrijdagochtend 24 april is via politie nummer 0900-8844 (gewone melding) gevraagd om een afspraak voor het doen van aangifte. Dit was de avond ervoor beloofd aan patrouille agenten A. en K. Er werd doorverbonden naar 'Joke'. Zij vroeg éerst eens te spreken met wijkagent van Veenhuizen Henk Kuip. Die was er die vrijdag niet. Zij zegde toe dat Henk zou terugbellen voor een face to face gesprek op zaterdag 25 april. Joke vertelde niet, dat hij ook op zondag werkte.

Diezelfde vrijdag aan het begin van de middag belde Gonny van den Berg van GGZ Drenthe op een moment dat ik boodschappen deed. Gonny sprak in, dat zij een afspraak met een psychiater Slooff wil maken voor een gesprek met mij. Dit doet Gonny wel vaker direct nadat Karperien (een BOPZ medewerker van de officier van justitie te Assen) haar belt met klachten over mij.

Henk belde zaterdag niet. Zondag was een rustdag. Maandag nam ik contact op met agent Ottens van bureau Roden. Hij stond mij te woord tot voorbij de klok van 17:00 uur. Voor mij is dat uniek bij de politie en van de weeromstuit werd Ottens aangesproken met 'u'. Om 17:01 vroeg hij een bericht ter post te bezorgen vóor 19:00 uur te Roden. Dit ter voorbereiding van een gesprek met Henk ten behoeve van de openbare orde in de wijk Veenhuizen en/of het doen van aangifte. Ik schreef een brief als volgt:

Veenhuizen, donderdagavond 23 april 2009

Omstreeks 18:45 kwam ik aanrijden bij de Lijnbaan. Ik zag dat een paar meisjes tegen mijn zoon iets zeiden, waardoor hij hard wegrende. Hij is nu twaalf jaar. Ik zeg wel eens tegen hem, dat hij beter niet naar die meisjes kan luisteren. Ze proberen gewoon hem gek te maken. Er is geen reden om voor een vader weg te lopen. Mijn zoon geeft regelmatig te kennen met mij samen te willen zijn. Zijn moeder wil er dan begeleiding bij. Nou, op het Lijnbaan grasveld op zo'n avond rond 19 uur is genoeg begeleiding. En wat méer telt: Zijn vrienden zijn er ook bij.

Iets later liep ik in de Veenderij straat richting de Weverij straat. Mijn zoon stond met de rug naar mij toe. Een vriend van hem stond op de hoek met de Weverij straat. Die vriend zag mij naar hem toekomen en zei niets. Want het is heel normaal dat een vader naar zijn zoon gaat. Daar hoeft niemand bang voor te zijn. Dat weet hij ook.

Wilde mijn zoon een boek geven. Blijkbaar wilde hij geen boek, maar hij ging niet naar huis en naar zijn moeder toe. We liepen samen naar het grasveld van de Lijnbaan. Toen kwam opeens een lichtblonde vrouw stalken. Zij pakte hem vast en trok hem over zo'n 30 meter naar zijn moeder. Ik vind dat wij ons in zo’n situatie moeten verzetten. Dat mens heeft niets over mijn zoon te zeggen. En moet van hem afblijven. Hij hoeft op zo’n mooie lente-avond niet verplicht binnen te blijven. Wij mogen samen buiten zijn en zij mag daar niet tussenkomen. Op die manier gaan zijn vrienden hem als een klein kind beschouwen, een hond. Ik heb haar aangesproken en zogenaamd wist ze niet dat ik zijn vader was. Ze hield zich van de domme. Vanaf nu weet ze dat wél. Het gaat om privé zaken tussen mijn zoon en mij. Zij moet daar buiten blijven. Dat beloofde ze.

Ontmoette daarna een aardige vader uit de buurt en er was een goed gesprek van wel een half uur. Het boek dat nog in mijn handen was, een verhaal Don Camillo in Rusland, was opgestuurd vanuit de streek waar hij was geboren. Toen we aan het praten waren, viel aan de overkant een jongen van zijn fiets. Hij huilde hard en keek alsmaar ons. Ik wilde graag helpen, maar kende hem niet. Misschien was het die jongen wel die ons zag in de Veenderij straat. Er is nu een EHBO doos in de auto met een anti-infectiemiddel.

Klaar met mijn buurtvisite die avond reed ik net weg, toen politie aankwam. Het waren de patrouille agenten A. en K. Aan hen was gemeld dat een donkerblonde vrouw op haar woonadres aan de andere kant van de straat sexueel belaagd werd door een man. Daarop was de patrouille naar haar woning gekomen. Daar wees de donkerblonde vrouw naar mij in de verte en zij trok zich snel terug in haar woning. Ik besloot een gesprek te beginnen met de agenten, over het voorval met de lichtblonde vrouw. De agenten dachten dat de donkerblonde vrouw mijn vrouw is. Ik heb hen verzekerd dat dit niet het geval is. En heb verteld dat het niet ik was, die haar die avond belaagd zou hebben. De agenten noteerden mijn adres. Daarop ging die lichtblonde vrouw zich er opnieuw mee bemoeien en ging zij met een schoothondje aan de deur van de woning van mijn zoon bellen. Ze denkt zeker dat de politie aan háar kant staat, omdat de politie een donkerblonde vrouw te hulp schiet en mijn naam opschrijft. De politie beloofde mij, de lichtblonde vrouw aan te spreken op haar gedrag. Want ze mag mijn zoon niet van mij weghouden. Mijn zoon hoeft niet altijd naar zijn moeder toe. Daar gaat zij niet over, zelfs al zou ze dat met jouw moeder hebben afgesproken. Want mijn zoon heeft recht op zijn vader en als vader mag ik spreken met hem. Als iedereen dat maar weet.

Eerder die week, op zondagavond 19 april, sprak ik Henk Thijs op de Lijnbaan in Veenhuizen. Henk is een burger uit een straat verderop en werkt bij de politie. Hij fungeert als rondspreker in politiekringen te Assen over privé zaken die alleen mij, mijn zoon en de moeder van mijn zoon aangaan. Hij bevestigde die zondagavond dat hij contact onderhoudt met BOPZ-medewerker Karperien over mij. Met dat contact ben ik het niet mee eens.

Vertelde hem, dat het voor mijn zoon en mij gemakkelijker geweest was, wanneer ik Veenhuizen als woonplaats had gekozen. Dan konden we meerdere keren per week samen zijn. Hij raadde aan een boek te schrijven over alle gebeurtenissen. Op die donderdagavond 23 april vertelde patrouille agent K, dat Henk die week bij de politie had gezegd: ‘Veenhuizen lust Bert Kerkhof niet’. Nu ben ik net als Henk ook lid van de voetbalclub van Veenhuizen. Dat hij aan klaverjassen doet, wil niet zeggen dat hij voor de héle club kan spreken. Hij zei me donderdagavond dat het Verenigingsgebouw in Veenhuizen nodig opgeknapt moet worden. Ik vind dat raar, want het Verenigingsgebouw is twee jaar geleden in stijl opgeknapt. Hij ziet dat niet goed.

Het Verenigingsgebouw te Veenhuizen

Als vrijwilliger ben ik betrokken bij politiek. In het verleden bracht ik regelmatig ideeën aan, over woonomgevingen. Een vader vroeg mij eens te kijken naar een verwaarloosd tennis terrein bij het Verenigingsgebouw. Die donderdagavond bezocht ik de tennis plek. Het is een aardige lokatie. Het lijkt op de kleine basketbal veld uit de film Airbud. Mijn zoon kent die film. Als buurtbewoners vervelend zijn, kunnen wij daar gaan spelen. Zal eens zoeken naar tennisrackets die ik nog ergens heb.

In het verenigingsgebouw donderdagavond was er een gesprek over het dorp, onder het genot van een kop koffie. Mijn zoon en ik houden natuurlijk van elkaar. Dat gaat niemand wat aan. Maar iedereen moet weten, dat het vaak slecht afloopt met vaders en kinderen die te weinig samenzijn. Mijn zoon wil bovendien telefonisch contact met mij. En hij wil veranderingen in de situatie waarin hij leeft. Het Verenigingsgebouw is écht ook voor heren.

Holland Golf

Op weg naar de brievenbus op maandag 28 april, passeerde ik een auto met een opschrift over golfspel in Holland. Helaas waren enkele wegblokkades bij de Ceintuurbaan-Zuid. Het oplossen van justitie problemen met betrekking tot zorgen voor kinderen is misschien wél of misschien níet een 'level playing field'. In elk geval is het een eer om dit werk te mogen doen. Het bericht werd 18:55 gepost te Roden.

Woensdag 29 april

De brief die is gepost, is hoofdzakelijk een link naar een web-adres, waar de eigenlijke brief staat. Via een teller is te zien of de brief daadwerkelijk gelezen is. Tot en met zondagavond 3 mei staat de teller voor het korps Assen (waar het bureau Roden in de gemeente Noordenveld deel van uitmaakt) op nul. Conclusie tot op heden:

1. De politie te Roden is met open ogen getuige van onttrekking ouderlijke macht
2. De aangiftebereidheid wat betreft onttrekking ouderlijke macht is nihil
3. Het aangifte doen is aanleiding voor (dreiging met) psychiatrisch verklaring van de aangevende vader

Kortom: Er is een weef-fout bij het justitie apparaat te Roden/Assen. Piraten hebben vrij spel en vader en zoon blijven tobben. De politie werkt op dit onderwerp averechts.

Zie verder…

• 'Moeders vaker gedaagd door justitie', voorpagina Dagblad Noorden 9 mrt 2009.

Bert Kerkhof is operationeel beheerder Kind in de knel netwerk en bancair analist en programmeur.

Getekend door Bert Dombrecht

Algemene informatie over gescheiden kinderen en hun ouders

Vele kinderen hebben dagelijks te maken met geweld binnen het huwelijk. Ten behoeve van de lieve vrede gaan jaarlijks 110.000 gehuwde en samenwonende stellen uit elkaar. Elk jaar horen bijna 62.000 kinderen dat hun ouders gaan scheiden (bron:CBS). Zo hebben we meer dan 1200 kinderen elke week erbij. Eénderde van hen groeit minder gezond en veilig op de talent ontwikkeling blijft achter. Ze worden niet goed voorbereid op de toekomst en hebben weinig plezier. Dit zijn ónze kinderen in de knel.

Vooral kinderen van ongehuwde ouders worden getroffen. Het ongehuwd samenwonen en ongehuwd ouder zijn in Nederland is enorm populair onder actieve mensen. In 2010 zullen meer buitenechtelijke kinderen geboren worden dan uit gehuwde ouders. Toch is deze samenlevingsvorm in recessie: Vraagstukken van vaderloze gezinnen zoals omgang weigeren, het niet opnemen van de telefoon, een geheim nummer nemen of jeremiëren met het juridisch loket bij het aanvragen van een mediator.

De meeste scheidingen worden door de moeder aangevraagd. Moeders krijgen niet makkelijk een nieuwe vader. Vijf jaar na scheiding heeft 40 procent van hen slechts een vriend. De helft van de vaders heeft al na drie jaar een nieuwe partner. En vijf jaar na scheiding staat het voor de vaders op 67 procent.

Vaderloze kinderen

Vijfentwintig procent van de gescheiden kinderen, dat zijn er 300 per week, raken verstoten van hun vader en moeten leven met onvoldoende ankerpunten om zich op te trekken tot volmondig burger. Juist deze gescheiden vaders en hun kinderen worden in de pút geráakt. Hun wélvaren en gelúk houdt geen balans. Bij elkaar zijn er naar schatting 500.000 vaderloze kinderen onder de 21 jaar. In Nederland wonen ongeveer 2.500.000 kinderen. Het gaat dus om 1 op de 5. Meer dan 2.000.000 mensen in Nederland missen een familielid door falend familierecht. De omvang loopt bijna volledig parallel met:

Armoede met kinderen in Nederland

Mijn visie op het armoedeprobleem, die ik moest schrijven tijdens een oost-europees aandoende gedwongen opname in een gesloten psychiatrische kliniek te Assen, staat dan wel sinds 2005 nummer éen in de top tien van zoekmachine 'Onderzoek Kinderen Nederland', toch is deze nog onvoldoende uitgesproken bij het zittend meubilair van de sociale beweging.